Gezien de recente aandacht in Trouw en Volkskrant Magazine, de alomtegenwoordigheid van zijn Bonne Suits in trendy kringen, zijn uiteenlopende initiatieven om jong talent een platform te geven en het feit dat hij regelmatig opduikt in de nabije cirkel (lees: Instagram feeds en video’s) van het populaire SMIB collectief uit de Bijlmer, doet vermoeden dat de naam van creatieve duizendpoot Bonne Reijn inmiddels geen verdere uitleg behoeft. Het tegendeel is waar. Er zijn zonder twijfel nog veel mensen in Nederland die niet weten wie de Amsterdammer is. Laat staan dat mensen bekend zijn met het herenhuis aan de Oudeschans 15 waar Reijn vanaf zijn 18de creatief tot bloei kwam en steevast iedere nieuwe collectie Bonne Suits voor zijn huisdeur laat fotograferen. Wie het verhaal van Bonne wil vertellen kan echter niet anders dan 'de Oudeschans' in één adem noemen. Het is het creatieve hart van het universum rondom de jonge Amsterdammer waar veel ideeën tot leven komen, uitgekristalliseerd worden en tot uitvoering gebracht zijn. De Oudeschans 15 hoort bij Bonne en Bonne zal ook nog lang bij de Oudeschans 15 horen. Na mijn bezoek hoop ik dat dit nog lang zo mag blijven.

‍

De wereld van Bonne

Als we elkaar ontmoeten rond etenstijd, zitten een aantal huisgenoten van Bonne net aan tafel van de gemeenschappelijke ruimte ter hoogte van de keuken en gaan wij samen met ex-huisgenoot Floor (van het Nederend) op de banken aan de voorkant van de kamer zitten. We zitten daarmee in het decor van de befaamde ‘Gucci, Louis, Polo, Prada’ muziekvideo waarin een hele waslijst aan Amsterdamse rappers de revue passeren en Bonne zelf het refrein rapt. Een geestig gegeven. Tegenover de banken staat een lage kast over de hele lengte van de muur met daarop tientallen werken: schilderijen, tekeningen, foto's en collages. Veelal cadeaus die Bonne kreeg na de verschillende edities van de Galerie De Schans avonden waar hij in 2009 mee startte. Boven ons hangt een door Theo Wesselo beschilderde Bonne Suits broek uit de collectie die de twee vorig jaar creëerden. Ik bevind me onmiskenbaar in de wereld van Bonne. Illustrator Floor van het Nederend is een aantal dagen eerder na 8 jaar verhuisd, maar ook hij is duidelijk nog thuis. Met een beetje verstopte weemoed in zijn stem zegt Floor dat de Oudeschans altijd zijn tweede huis zal blijven. Het is duidelijk dat hij nog vaak met plezier zal terugdenken aan zijn tijd hier. Met recht, want het huis en zijn bewoners hebben een belangrijke rol gespeeld in zijn persoonlijke ontwikkeling tot illustrator.

‍

‍

Het ontstaan van ‘de Oudeschans’

Zoals de meeste mooie verhalen kent de geschiedenis van de Oudeschans ook zijn minder vrolijke hoofdstuk. Bonne wordt er in 1990 geboren nadat zijn moeder het huis een aantal jaren daarvoor gekocht had, maar al snel scheiden zijn ouders en moet hij in eerste instantie zijn tijd verdelen tussen Overijssel en het herenhuis in het centrum van Amsterdam. Vervolgens woont hij een tijdje helemaal niet meer op de Oudeschans. Tot zijn moeder te overlijden komt. Op dat moment is Bonne opeens samen met zijn oom, als enige twee erfgenamen, eigenaar van het pand en keert hij met zijn vader als tiener terug naar zijn geboortehuis. Daarmee breekt een moeilijke tijd aan, waar hij openhartig over spreekt. Onder andere door problemen op school raakt de relatie van Bonne en zijn vader in een moeizame fase en uiteindelijk gaat hij in zijn examenperiode zelfs bij de beste vriendin van zijn moeder wonen. Het is een periode die hij graag had willen missen, maar tevens een tijd die uiteindelijk de verborgen motor zal worden achter de gedrevenheid om “er wat van te maken”. Op zijn 18e keert hij alleen naar de Oudeschans terug, nadat zijn vader elders is gaan wonen. Floor, die Communicatie Wetenschappen aan de UvA studeert, woont dan al als huurder van de parterre in het huis en is een aantal jaar ouder dan Bonne. Aangezien de vrienden van Bonne op dat moment nog niet op zichzelf wonen, biedt Floor hulp bij het vinden van andere huurders om de kamers van het huis met huurders te vullen en daarmee start officieel een nieuwe fase.

‍

‍

Het creatieve tikkertje effect

Zowel Bonne als Floor vertellen met hoorbaar plezier over het “creatieve tikkertje effect” dat langzaam op gang komt in en door het huis. In eerste instantie openen de vrienden van Floor nieuwe deuren voor Bonne. Dit levert hem een nieuw blikveld op kunst, cultuur en creativiteit, maar ook simpelweg een nieuwe sociale omgeving op. Het Amsterdamse uitgaansleven opent zich aan de hand van de oudere jongens en uiteindelijk vormt Bonne samen met Floor, diens jongere broertje en een jeugdvriend van Floor, de band Bat Country. Ook zou zijn baantje bij de in glorietijd verkerende high-end modeboetiek SPRMRKT en de bijbehorende omgeving veel voor Bonne betekenen. Waar hij eerder verlegen en introvert was, voelt hij zich thuis in de wereld van de mode. Onder de vleugels van stylist Thomas Vermeer, die hij een aantal jaar assisteert, en toenmalig Precinct5 mede-eigenaar Malvin Wix beweegt Bonne zich vanaf zijn 19de langzaam maar zeker de Nederlandse modewereld in. Dit komt uiteindelijk tot een eerste hoogtepunt met het winnen van de Elle Style Awards in 2011. In de woorden van Bonne: “gevoelsmatig zijn eerste echte prestatie in het leven.” De goede band met Malvin Wix is ook de initiële connectie met de wereld van het Amsterdamse merk Patta waar Bonne tot de dag van vandaag een uitzonderlijke relatie mee heeft, wat hem onder andere de productiekanalen voor zijn eigen pakken opleverde. Patta oprichter Guillaume ‘Gee’ Schmidt is daarmee een derde mentor die een essentiële rol heeft gespeeld in Bonne’s ontwikkeling naar vandaag.

‍

‍

Floor de illustrator

In dezelfde periode waarin Bonne deze positieve ontwikkeling doormaakt, begint ook Floor zijn liefde voor tekenen pas echt serieus te nemen. Een bandshirt met een tekening van zijn hand voor Bat Country zou hem voor het eerst de potentie doen inzien. Bonne werkt op dat moment steeds meer zelfstandig als stylist, als fashion director bij VICE en voor Blend Magazine en daardoor duikt het shirt overal op. In eerste instantie omdat Bonne het zelf altijd draagt, maar ook omdat hij bijvoorbeeld Golden Earring’s Barry Hay het aantrekt voor een JFK Magazine shoot. Het gevolg is tweeledig: de shirts verkopen uit en opeens ziet Floor zijn tekening in de straten van Amsterdam. Als Bonne vervolgens een vaste avond in bar Ludwig organiseert, wordt Floor verantwoordelijk voor de wekelijkse flyer en begint het balletje te rollen. Exposities en een samenwerking met Converse/Patta volgen en zijn zelfvertrouwen groeit om voor het illustreren te kiezen na het afronden van zijn studie. Floor benadrukt hoe belangrijk zijn medebewoners van de Oudeschans zijn geweest als klankbord en raadgevers in deze fase.

Gelukkig was er altijd wel iemand op de Oudeschans om mij te doen inzien dat liefde voor het tekenen je niet blind hoeft te maken.

Galerie De Schans

Met het ontwikkelende creatieve profiel dat Bonne voor zichzelf vormgeeft, groeit ook zijn honger en inspiratie voor nieuwe initiatieven. Naast zijn evidente liefde voor mode en muziek creëert hij ook een platform voor opkomende kunstenaars samen met mede-bandlid en huisgenoot Joost van der Hoeven. Bij gebrek aan een podium voor interessant jong talent in Amsterdam nemen de twee het heft in eigen handen en organiseren in 2009 al voor het eerst Galerie De Schans op de letterlijke plaats waar het idee ontstaan is: in de huiskamer van de Oudeschans. Cultureel gezien zal het, zo zegt Bonne zelf, zonder twijfel niet iets zijn wat nog jaren overgeleverd zal worden, maar het is voor hem wel een van de favoriete dingen die hij heeft geïnitieerd. Met name de laatste edities, waarbij de bezoekers een bijzondere mix van verassende mensen waren en daarmee een perfecte afspiegeling vormden van de ontwikkeling van de Oudeschans qua huisgenoten. De vrienden van Floor die vanaf het begin in het huis woonden, studeerden immers langzaam een voor een af, waardoor er inmiddels de nodige vernieuwing nodig was die Bonne zo strategisch mogelijk begon vorm te geven. Het idee van de Oudeschans als “het nest voor zijn roedeldrang,” zoals hij het zelf noemt, neemt daarmee voor het eerst een vaste vorm aan.

Ik heb heel erg een drive om mensen om me heen te hebben die ook leuke dingen doen.

Op dit punt in het gesprek moet Floor helaas weg om een opening bij Het Stedelijk niet te missen waar SMIB een optreden geeft. Bonne is ziek en blijft thuis en wij hebben het nog over de Oudeschans van nu.

‍

‍

Studio de Oudeschans

Dat brengt ons direct bij de connectie van de Oudeschans met het steeds invloedrijkere SMIB collectief uit Amsterdam Zuid-Oost dat zich bezighoudt met muziek, mode, skatecultuur en kunst. Een Nederlands antwoord op het Amerikaanse Odd Future. In eerste instantie ligt de connectie bij George Dendoe; producer, rapper en oprichter van het kledingmerk SMIB, die tegenwoordig ook een huisgenoot is. Het mag ook geen toeval heten dat hij dat kledingmerk in 2015 begon, nadat hij vanuit de Bijlmer ingetrokken was. Met Patta’s Gee en Bonne als belangrijkste klankborden en stimulatoren. George vormt bij uitstek een van die bewuste keuzes van Bonne om in de vernieuwing van de Oudeschans jonge mensen te selecteren die hem zelf ook inspireren. Het begin van het hip hop hoofdstuk van de Oudeschans ligt al een paar jaar voordat George is ingetrokken. Vanaf 2012 komen er voor het eerst jongens opnemen in de studio die een van Bonne's oudste vrienden, Frank van der Schoor, in zijn kamer op de Oudeschans inrichtte. Een ander Amsterdams collectief, waar George ook onderdeel van is, The New Originals (TNO) horen in het bijzonder bij die beginperiode. Het stokje wordt daarna overgenomen door de Amsterdamse rapper Donnie, die vervolgens vaak aanwezig is om op te nemen, maar ook om gewoon te hangen. Het huis aan de Oudeschans wordt ook verschillende keren door verschillende rappers als locatie voor een video gebruikt met als bekendste voorbeeld de eerder genoemde ‘Gucci, Louis, Polo, Prada’ muziekvideo uit 2015 waar zo’n beetje alle leden van de twee collectieven en Donnie in Bonne Suits te zien zijn. Naast muziekvideo dus ook een slimme vorm van marketing. Sinds kort is Mozes and the Firstborn drummer en bovendien bijzonder getalenteerd producer Raven Aartsen de nieuwste aanwinst van de Oudeschans. Dat belooft wat voor het geluid van de toekomst.

‍

‍

De Bonne Suits dialoog

Mijn bezoek loopt op zijn einde en we proberen tot een conclusie te komen. Het verhaal van Bonne en de Oudeschans is veelzijdig en de verschillende fases overlappen elkaar vrijwel volledig: de fase waarin wordt afgerekend met het verleden, de fase waarin een nieuwe bestaande wereld tot op de bodem onderzocht wordt en de fase waarin een nieuwe wereld gecreëerd wordt. Drie fases met een chronologisch karakter, maar zonder afgesloten elementen en alle drie nog steeds actief van invloed op wat er komen gaat. Met op dit moment een zwaartepunt op de creatie van die nieuwe wereld. Een zich constant vernieuwende wereld. Voor Bonne zelf, omdat hij voor zijn leefruimte zeer bewuste vernieuwende keuzes maakt zodat “het feestje zo lang mogelijk voortduurt,” maar ook een wereld die steeds meer toegankelijk is voor iedereen. Het stopt inmiddels niet meer bij de vrienden, bekenden en passanten van de Oudeschans, maar door middel van Bonne Suits is de wereld van Bonne nu vrij toegankelijk, voor iedereen. Als ik Bonne vraag om de betekenis van de Oudeschans in zijn leven in een paar woorden samen te vatten is hij stellig:

Een skater uit Haarlem die gestudeerd heeft en een jongen uit de Bijlmer. Twee werelden die ver van elkaar af liggen maar op de Oudeschans verenigd zijn.

Een uniform voor het individu

Het pak is een uniform voor iedereen, waarmee Bonne uitdrukkelijk oproept om het als een individu te dragen. Dat lijkt op het eerste gezicht een paradox, maar staat bij nadere gedachte vrij treffend symbool voor het pretentieloos een dialoog aangaan waarin je jezelf durft bloot te geven, zonder dat je jezelf laat afleiden door maatschappelijke stigma’s en opsmuk. Jezelf open stellen om lessen te trekken van anderen, om dit vervolgens weer te delen. In mijn ogen staat het tevens voor de nieuwe fase in de ontwikkeling van Bonne als culturele smaakmaker. Zelf stond hij altijd gretig open voor de lessen van anderen: Thomas Vermeer, Marvin Wix en Gee. En tegenwoordig Viviane Sassen, waar hij wekelijks koffie mee drinkt als een ongedwongen onderzoek om samen tot een project te komen. Inmiddels is hij de rol van alleen leerling echter ruimschoots ontstegen. Bonne heeft nu zijn eigen uitgesproken visie en stem gevonden en deelt deze openlijk met iedereen die er voor open staat. Door middel van zijn pak, dat voor iedereen gemaakt is. En met het zich altijd vernieuwende gezelschap op de Oudeschans 15: het zelf vormgegeven nest van zijn creatieve roedel. In mijn ogen het summum van een creatieve werkplek voor een getalenteerde creatieve gemeenschap. En bovendien een bijzondere ode aan Bonne’s ambitie om er met de juiste mensen zo lang mogelijk een feestje van maken in het leven.

‍

‍

– Bonne Reijn

‍