Merijn laat zich moeilijk omschrijven. Als ik dan toch een poging doe is het een jongen van uitersten. Kritisch maar open, daadkrachtig maar verfijnd, ontspannen maar met een doorzettingsvermogen waar je u tegen zegt. Zijn kunst reist de hele wereld over en zijn illustraties siert merken als The New York Times, Wired en Calvin Klein. Groots in werk, klein daarbuiten.

‍

Geen gedoe

Zo rustig als Merijn Hos in gezelschap is, zo druk is hij met opdrachten. Hij verzorgt hoogstpersoonlijk álle uitingen van Down the Rabbit Hole, waar zijn broertje de animatie voor zijn rekening neemt. Tegelijkertijd is hij bezig voor de huisstijl van The Conference; een designconferentie in Malmö waar hij de huisstijl, website en drie podia voor ontwerpt. Hij bereidt een expo voor (“Dat moet ik er één keer uit knallen”) en doet hij “nog een dingetje” voor Wieden + Kennedy. Ik vraag hem naar Down the Rabbit Hole. “De tijd begint te dringen en we hebben nog helemaal niks” antwoordt Merijn nog enigszins kalm. Dan geheel toevallig, tijdens het interview, belt de organisatie. Zonder verandering in toon legt Merijn in alle eerlijkheid uit wat de situatie is, waarom er nog niks is. Het siert hem. Geen smoesjes. Geen gedoe.

Dat geen gedoe is niet alleen een statement, het is noodzaak. Zo ook zijn studio in Utrecht, ver weg van het centrum. “Ik heb rust aan mijn hoofd nodig. Ik vind het prettig als het hier geen zoete inval is. Als je centraal zit dan wordt je studio al snel een hangout. Meer dan de helft van de klanten komt toch met de auto en die vinden het eigenlijk heel relaxed dat de studio vanaf de snelweg makkelijk bereikbaar is. Ik heb hier al van alles over de vloer gehad: mensen uit Engeland, Zweden, Duitsland – dat is toch wel grappig.” Van Schiphol met de taxi naar Leidsche Rijn, het heeft inderdaad wel iets komisch.

‍

‍

Een eigen wereld

Zijn studio is een oase van rust. Geordend. Vol met relikwieën van voorbije exposities, werk van bevriende illustratoren, vintage grafische posters uit Amerika en een zeer indrukwekkende boekenkast.

Komt hij erachter dat hij ergens iets kan verbeteren, dan gooit hij in een oogwenk het roer volledig om.

Die studio staat symbool voor hoe Merijn op bijzonder eigen wijze zijn eigen wereld heeft gecreëerd. Tegenwoordig 'maakt' iedereen misschien wel z’n eigen wereld, maar lijken ze allemaal zo op elkaar. Iets met filter bubbles en Pinterestification. Je zou het dus zijn eigen filter bubble kunnen noemen. Maar één waarmee hij zicht juist beschermt tegen homogeniteit. En een wereld die het beste in hem naar boven haalt. Je mag het zien als de fundering voor zijn succes. Veel illustratoren, veel creatieven, ach, veel generatiegenoten zwemmen nog in hun werk omdat ze nog zwemmen als persoon. Maar Merijn weet donders goed wie hij is en hoe hij in elkaar zit. Komt hij erachter dat hij ergens iets kan verbeteren, dan gooit hij in een oogwenk het roer volledig om, met chirurgische precisie.

‍

‍

Dat geldt ook voor zijn privéleven. De laatste keer dat ik Merijn zag, was er subtiel gezegd ‘meer Merijn’. Nu is er opvallend minder. Hij staart een tijdje naar het plafond als ik hem vraag naar zijn gewichtsverlies en begint te vertellen, alsof het niks bijzonders is. “Ik paste op een gegeven niet meer in een Europese XXL. In Amerika kocht ik bij Bloomingdales voor een jaar lang nieuwe kleren. Een half jaar geleden, van het een op het andere moment, besloot ik er wat aan te doen. Ik doe elke dag te voet boodschappen en dwing mezelf om buiten te zijn. Ik heb mijn oude racefiets opgeknapt en tot een maand geleden iedere avond een uur tot anderhalf uur gefietst. Mijn dieet heb ik volledig omgegooid. Sinds half juli (ik sprak hem in november) ben ik 30 kilo afgevallen.”

In mijn hoofd werd het steeds drukker en drukker en daar kreeg ik op een gegeven moment last van. Ik wilde er wat aan doen.

‍

Zonder computer

Als ik vraag naar zijn studietijd denkt Merijn een paar tellen na, staart weer even naar het plafond en met een kleine twinkeling in zijn ogen haalt hij herinneringen op: “Tijdens mijn opleiding in 2002 had ik tijdens de lessen van een heleboel docenten het gevoel alsof het 1988 was. Je leerde veel over oude technieken maar niet over de nieuwe. Zij hadden ook bijna geen kennis van buitenlandse illustratoren.” Waar zijn school niet genoeg uitdaging gaf, besloot Merijn een uitdaging aan zichzelf te geven. “Tijdens mijn studie nam ik een heel radicaal besluit: ik zou tijdens mijn hele studie zonder computer werken. Dat was een behoorlijke uitdaging” lacht Merijn. “En het idiote is, het eerste wat ik deed toen ik was afgestudeerd was een computer kopen.”

‍

Een opgeruimd desktop is een opgeruimd hoofd

Ingrijpende veranderingen lijkt Merijn tot kunst te hebben verheven. Mijn meest onschuldige opmerkingen leiden tijdens ons interview tot de meest inspirerende anekdotes. Terwijl hij wat nieuw werk op z’n iMac laat zien, complimenteer ik hem op zijn opgeruimde desktop. “Vroeger was mijn desktop best wel een puinhoop, ik was super slordig. Toen kwam ik op een punt dat het qua opdrachten steeds drukker werd. Mijn huis begon ook steeds voller te raken. Ik feestte meer. De computer raakte vol, mijn huis raakte vol, mijn hoofd raakte vol. Alles ging wel goed, maar in mijn hoofd werd het steeds drukker en drukker en daar kreeg ik op een gegeven moment last van. Ik wilde er wat aan doen. Toen ben ik naar een psycholoog gegaan om erover te praten en van hem kreeg ik direct een recept voor Ritalin. Ook al wilde ik dat niet, het recept kreeg ik toch mee. De Ritalin heb ik wel nog opgehaald, maar nooit genomen.”

Geef dingen eerst een kans en dan kun je nog altijd kijken of het niks is, bekijk eerst de positieve dingen.

Van een onschuldige opmerking over iemands desktop tot een recept voor Ritalin. Een kleine glimlach ontvouwt zich terwijl Merijn heel nuchter doorvertelt: “Wat nou als ik zelf fysiek doe, wat die Ritalin eigenlijk in je hoofd doet? Alles weer helder maken, de boel opruimen. Toen ben ik als een gek het hele huis gaan opruimen, mijn computer, mijn administratie, gestopt met alcohol en minder feesten. Álles super strict. Gewoon weer op zo’n radicale manier.” Ik moet weer glimlachen. “Toen was het echt élke dag om 7.00 uur opstaan, 7.30 uur ontbijten en om 8.00 uur aan het werk. Dan heel bewust om 13.00 uur lunchen en om 18.00 uur ook echt stoppen met werken. Toen kwam er rust in mijn hoofd zonder dat ik medicijnen nodig had. Ik heb het doosje Ritalin nog steeds ongeopend liggen. Het is een soort reminder dat je het ook gewoon zelf kan.”

Het is verfrissend hoe simpel Merijn het maakt door zaken niet complexer te 'denken' dan ze vaak al zijn. Rust kan je aan werken, volgens Merijn: “Je kan heel eerlijk naar jezelf kijken en naar jezelf luisteren en dan signaleren: shit, dit wil ik anders. Ik vind dat best wel inspirerend. Dat je heel self sufficient bent. Het is vaak een kwestie van gewoon beginnen. Dat was ook met het sporten: als ik het nú niet doe, dan gebeurt het niet.”

‍

‍

Flip the script

Merijn is niet alleen van buiten veranderd. Het valt me op dat hij een stuk positiever is dan vroeger. Als ik er naar vraag knikt hij – bijna schuldig – instemmend. Ook hier blijkt Merijn weer op typische wijze te hebben ingegrepen. “Vroeger was ik echt super kritisch en veel negatiever – vooral op het gebied van vormgeving. Dat komt heel erg uit mijn graffiti-achtergrond: “Alles is wack.” Een jaar of zes geleden had ik daar genoeg van. Waarom bekeek ik alles eerst heel kritisch en negatief? Altijd eerst kijken wat niet goed is aan iets, in plaats van wat wel goed is. Naar aanleiding van een interview dat ik ergens las dacht ik: flip the script. Geef dingen eerst een kans en dan kun je nog altijd kijken of het niks is, bekijk eerst de positieve dingen.”

We praten nog wat over opdrachten, over zijn werk, over hoe internet zijn werk heeft beïnvloed, maar ik merk dat het niet zo boeit. “Shit, dit wil ik anders” galmt nog steeds na. Het siert hem. Geeft energie. Fuck de Nederlandse/Internet klaagcultuur en iedereen die alles maar ‘wack’ vindt. Laten we kritisch blijven maar ons focussen op het positieve. Bevalt het je alsnog niet? Doe er dan zelf iets aan: flip the script!

‍

– Merijn Hos

‍